علت مشکل بینایی در نوزادان

parastare koodak پنجشنبه ۱۲ بهمن ۰۲ | ۰۱:۴۴ ۱۳ بازديد

نوزاد معمولاً زمانی از مشکل بینایی رنج می برد که در مرحله رشد عضله چشم او مشکلی وجود داشته باشد. نوزادان برای رشد بینایی خود زمان می برند و ممکن است زمانی باشد که او به کمک پزشکی نیاز داشته باشد. بنابراین ضروری است که وقتی کودک شما یک ساله شد، او را به یک معاینه جامع چشم ببرید. تشخیص برای یافتن علت ناهنجاری در صورت وجود ضروری است.

یکی از شایع ترین دلایل مشکلات چشمی در نوزادان یک اختلال ژنتیکی است. این اختلالات ژنتیکی شامل دیسژنزیس بخش قدامی، آلبینیسم، آنیریدیا و آنوفتالمی است. با این حال، اگر در دوران بارداری خود از مواد مخدر یا الکل استفاده می کردید ، کودک شما مشکل چشمی خواهد داشت. یک مشکل چشمی به نام هیپوپلازی عصب بینایی در نوزادی وجود دارد که از مادران دیابتی متولد شده است.

مشکلات بینایی در نوزادان چگونه است؟

در اوایل زندگی، برخی از نوزادان دچار مشکلات بینایی مانند ناهماهنگی یا آبریزش چشم می‌شوند که ممکن است مدتی طول بکشد تا برطرف شود، و اکنون به تفصیل درباره این مشکلات بینایی صحبت خواهیم کرد.

چشمان بعضی از نوزادان به صورت نا هماهنگ با یکدیگر حرکت می ‎کند اما این امری طبیعی است زیرا ماهیچه چشمی در نوزادان ضعیف است و طول می ‎کشد تا تقویت شود . با این حال این مسئله تا 3 ماهگی کودک باید به خودی خود برطرف شود.

در برخی از نوزادان، چین‌هایی در گوشه‌های داخلی چشم‌ها وجود دارد که باعث می‌شود چشم‌های نوزاد متقاطع به نظر برسد. همانطور که کودک شما رشد می کند، پوست اضافی اطراف چشم جمع می شود و ظاهر متقاطع برطرف می شود، اما برخی از نوزادان ممکن است نیاز به درمان با پزشک داشته باشند.

چشم نوزادان به طور کامل توانایی تولید اشک ندارد و مجاری اشک آن ها مسدود است و این امر ممکن است باعث خسته به نظر رسیدن چشم های نوزاد شوند. البته این شرایط تا 1 سالگی کودک برطرف خواهد شد.

قرمزی پلک در نوزادان نشان دهنده وجود عفونت در چشم های کودک است . اگر نوزاد در معرض نور زیاد، علائم تحریک کننده از خود نشان می‎ دهد به این دلیل است که چشم های او تحت فشار هستند و همچنین اگر مردمک چشم کودک سفید به نظر برسد، ممکن است نشان دهنده سرطان در نوزاد باشد.اقدامات احتیاطی پرستار کودک که می توانید برای جلوگیری از مشکلات بینایی انجام دهید.

علت مشکل بینایی در نوزادان

اگر کودکشان احتمالاً از مشکلات چشمی رنج می برد، والدین دچار وحشت می شوند. با این حال، برخی اقدامات احتیاطی وجود دارد که می توانید برای جلوگیری از آن رعایت کنید:

معاینات دوره ای : پس از اینکه فرزندتان به سه سالگی یا بالاتر رسید، باید او را برای معاینات جامع منظم ببرید. قرار ملاقات هر ساله با پزشک تضمین می کند که کودک شما از مشکل چشمی رنج نمی برد. مشکل بینایی می تواند ناشی از موارد زیادی مانند غربالگری مدرسه، استفاده از دستگاه دیجیتال و غیره باشد.

استراحت کنید : بهترین راه برای استراحت بین زمان های نمایش، قانون 20-20-20 است. این قانون به این معنی است که در هر 20 دقیقه کودک شما باید به مدت 20 ثانیه به دنبال چیزی در فاصله 20 فوتی باشد.

نور کافی : مطمئن شوید که فرزندتان از دستگاه فقط در اتاقی با نور کافی استفاده می کند. فشار نباید به چشمان او بیاید. همچنین در زمان مطالعه لامپ باید رو به روی میز او باشد نه روی صورتش. صفحه کامپیوتر نباید با انعکاس خیره شود، بلکه باید زاویه دار باشد.

زمان محدود صفحه نمایش : آن چشمان جوان نمی توانند زمان زیادی از نمایش را تحمل کنند. بنابراین کودک دو ساله شما نباید بیش از 2 ساعت از دستگاه دیجیتال استفاده کند. در حالی که نوزادان به هیچ وجه نباید از دستگاه دیجیتال استفاده کنند. بهتر است اوقات فراغت را به بازی روی زمین بگذرانید. گذراندن اوقات فراغت کودک در خارج از خانه برای هر جنبه ای از سلامتی او بهترین است. این مطالعه همچنین می گوید که بازی در خارج از خانه می تواند خطر نزدیک بینی را در کودک شما کاهش دهد.

محافظت در برابر اشعه ماوراء بنفش : اطمینان حاصل کنید که زمانی که در معرض نور خورشید است، از محافظت کامل در برابر اشعه ماوراء بنفش برخوردار است. بهترین راه محافظت این است که چشمان او را با عینک آفتابی بپوشانید.

در نهایت:

با توجه به آن چه که در متون بالا مطالعه فرمودید اشک‌ریزی بیش از حد، قرمزی، درد، حساسیت به نور، چرک یا شوره در چشم‌های کودک همگی ممکن است نشانه هایی از مشکل بینایی کودکان باشد. یا خارش و ناراحتی می‌تواند علامت آلرژی در کودکان باشد .بنابراین لازم است درصورت مشاهده هریک از علائم و مشکلات فوق حتما مشکل را جدی گرفته و از یک متخصص با تجربه، کمک بگیرید. بدون شک معاینه چشم پزشک جواب صحیح سوالات نگران کننده شما را خواهد داد.

چهارشنبه ۰۹ اسفند ۰۲

بالا آوردن نوزاد یکی از مسائل مهمی است که ممکن است برای والدین یا مراقبین جدید چالش‌برانگیز باشد. عوامل مختلفی می‌توانند به بالا آوردن نوزاد کمک کنند، از جمله تغذیه صحیح، مراقبت دقیق، فعالیت‌های جسمانی، و برخی تکنیک‌های آرام‌بخش که احساس راحتی و امنیت به نوزاد منتقل می‌کنند. همچنین، تعاملات مثبت با نوزاد، ارتباط مستمر و حضور پایدار والدین و مراقبین نیز از اهمیت بالایی برخوردارند. همچنین، ممکن است یکی دیگر از علت بالا آوردن نوزاد مشکلات پزشکی مانند گاز‌های معده، عفونت‌های انتقالی، یا مشکلات گوارشی اتفاق بیافتد که نیاز به توجه و درمان مناسب دارند.

با توجه به اینکه نوزادان نمی‌توانند نیازهای خود را به طور مستقیم بیان کنند، مشاهده و توجه به علائم و واکنش‌های آن‌ها از اهمیت فراوانی برخوردار است. به عنوان مثال، ناراحتی، گریه بیش از حد، عدم تمایل به خوردن یا خوابیدن، یا تغییر در الگوی رفتاری می‌توانند نشانه‌هایی برای نیازهای مختلف نوزاد باشند که احتمالاً به بالا آوردن او ارتباط دارند. بنابراین، این باید مورد توجه قرار گیرد و اقدامات لازم برای رفع نیازهای نوزاد انجام شود، سپس با توجه به واکنش‌های او، اقدامات مناسب برای آرامش و راحتی او صورت گیرد.